حوادث مجلس و تذكري به مسئولين

حوادثي كه در روز سه شنبه دهم آبان ماه در جلسه علني مجلس شوراي اسلامي گذشت، بار ديگردل هر مسلمان مومن و دردمند و آگاه را كهبه انقلاب اسلامي و جمهوري پايبندند و آرزومند اعتلاي اسلام و خواهاان تحقق آرمانهاي انقلاب مي باشند، به سختي به درد آورد و باعث تأسف هنگام نطق قبل از دستور يكي از نمايندگان چگونه آغاز گر چه كسي بود و چرا درگيري پيش آمد و چگونه پايان يافت و چه كلماتي ردو بدل شد و نقش رياست مجلس چه بود، و… و اصولاً كاري به اين مسئله نداريم كه در اين درگيري چه كسي و يا چه كساني مقصر بودند و بطور كلي نمي خواهيم درباره جناحهاي درگير قضاوت و داوري كنمي كه همه اينها را به خداوند و محكمه عدل الهي و وجدان بيدار ملت مسلمان و آگاهان و تاريخ واگذار مي كنيم آنچه اكنون براي ما مطرح است و سبب شده كه فقط و فقط به عنوان انجام وظيفه امر به معروف و نهي از منكر تذكراتي به مسئوليت و بخصوص به نمايندگان محترم مجلس بدهيم. نفبس حادثه و حوادث مشابه آن است كه متأسفانه تا كنون فراوان در گوشه و كنار مملكت ديده شده است. راقم اين يادداشت كه مسلماني معتقد و حريص به صيانت و تحقق اسلام و آرزومند پيروزي جمهوري اسلامي بر تمامي شياطين خارجي و داخلي است، خيرخواهانه، با تمام وجود و با تمام اخلاص و دلسوزي به شما مسئولين مملكتي و نمايندگان مجلس مي گويد:

برادران، مجلس بالاترين مقام و تصميم گيري كشور و نيرومندترين مكان براي حل ومشكلات عديده مملكت عديده مملكت است و لذا كساني كه به عنوان نمايندگان مردم در اين مكان جمع مي شوند بايد از بهترين، مومن ترين، باتقواترين، آگاه ترين، صابرترين، دلسوزترين باشند و از شرح صدر كامل و كافي برخوردار باشند و بر همين اساس و با توجه به همين شرايط قطعي بود كه امام در روزهاي اول افتتاح مجلس، نمايندگان را «عصاره فضائل ملت» خواندند. مجلس در همه جاي دنيا داراي اهميت و احترام خاصي است و در يك نظام اسلامي، آنهم نظامي كه برآمده از متن يك انقلاب عظيم و خونين است، بايد مجلس و فضاي آن و نمايندگان آن از اهميت و احترام بيشتري برخوردار باشند. چرا كه در چنين مجلسي مسلمانان آگاه و معلمين اخلاق و رجان شريعت جاي دارند و لذا علاوه بر ديگر ويژگيهاي، مجلس اسلامي بايد از حرمت اخلاقي نيز برخوردار باشند. ونيز بر همين اساس بود كه در ماههاي اول افتتاح مجلس، با اصرار فراوان، عنوان «مجلس شوراي اسلامي» شد و ماده تاريخي آن نيز «مظهر عدل علي» انتخاب گشت، و همه اينها اين اميد را بوجود آورد كه ديگر «مجلس شوراي ملي» نخواهيم داشت و ملت مسلمانان ايران، پس از سالها و بلكه قرنها، مظهر عدل علي خواهند بود. و البته هنوز هم مردم مسلمان و علاقمند با چنين ديد و چنين توقعي به مجلس شوراي اسلامي و نمايندگان آن نگاه مي كنند. اما با صراحت و دردمندانه بايد گفت كه در طي اين مدت بيش از سه سال، گاهي مسائلي و بخوردهائي لفظي و اخيرا فيزيكي پيش آمده است كه مسلماً از مجلس شوراي اسلامي و مظهر عدل علي (ع) و نمايندگان مسلمان ومعلمان ايمان و اخلاق و تقوي، توقع نيست ! چنين برخوردهائي قطعاً به سود هيچكس نيست و نخواهد بود. اگر مجلس ملكوك و متهم شود از اعتبار و حرمت آن كاسته خواهد شد و اگر خداي نخواسته حرمت آن شكسته شود،‌ديگر مجلس و نمايندگان آن نمي توانند نقش سياسي و اجتماعي خود را در جامعه متحول ما ايفا كنند و به دنبال اين تضيف و بي حرمتي، مصوبات مجلس و تصميمات قوه مقننه نيز اعتبار لازم را نخواهد داشت. برادران! مشهور است كه حرمت امامزاده را بايد متولي آن نگهدارد. قبل از ديگران، شما نمايندگان بايدحرمت و اعتبار مجلس را حفظ كنيد و اگر شما چنين نكرديد از ديگران چه توقعي داريد؟ شما كه عمدتاً سخنران و مبلغ اسلامي هستيد و در مجلس و منبر و نمازهاي جمعه و مساجد مردم را دعوت به ايمان، وحدت و تقوي، شرح صدر، گذشت و ايثار مي كنيد، چرا برخي از شما گاهي خلاف اين دعوتها عمل مي كنيد؟ مگر امام صادق نفرمود: ديگران را با عملتان ـ نه زبانهايتان – به حق دعوت كنيد؟ باور بفرمائيد كه: دو صد گفته چون نيم كردار نيست! اگر كسي هنگام با «حافظ» بگويد كه: مشكلي دارم ز دانشمند «مجلس» بازپرس توبه فرمايان چرا خود توبه كمتر مي كنند؟ چه پاسخي داريد؟ كه پرونده قطوري براي روحانيت و جمهوري اسلامي آماده كرده است، چرا شما بر صفحات آن مي افزائيد؟ نمايندگان محترم شما قبل از همه و بيش از ديگران بايد به قانون اساسي و ارزشهاي اسلامي و آئين نامه داخلي مجلس- كه مخصوص شماست – احترام بگذاريد، اگر احياناً فكري، نظري، عملي مطابق ميل وسيليقه شما نبود و حتي انديشه اي ويا عملي حق نبود، راهي جز عمل و پايبندي به قانون ومقرارات قانوني نيست. قانون اساسي در اصل نهم آن آزادي و استقلال را در جزء لاينفك جمهوري اسلامي دانسته كه هيچكدام نبايد فداي ديگري شود و اصل 84 هر نماينده را در برابر تمام ملت مسئول دانسته و حق اظهار نظر در تمام مسائل داخلي و خارجي را به او داده است و اصل 86 نماينده را در ايفاي وظايف نمايندگي «كاملاً» از نظر «رأي» و اظهار نظر آزاد گذاشته است.

آئين نامه داخلي مجلس نيزمسئوليت نطق هاي قبل از دستور نمايندگان راه به عهده خود آنها گذاشته است و اگر ناطقي از چهارچوب قانوني اش خارج شد، فقط رئيس مجلس است كه مطابق اختياراتش حق دخالت و اجراي قانون را دارد واگر اين روند قانوني طي شوي وهمه به آن پايبند باشند، دليلي ندارد كه برخوردهاي زشت وغيره اخلاقي و اهانت آميز پيش آيد و چهره مجل را نازيبا كند.

در سطح جامعه نيز يكي از مصائب و مشكلات مهم سياسي و اجتماعي كه گرفتاريهاي فراواني براي انقلاب و دولت بوجود آورده همين ات كه عده اي غير مسئول با سوء استفاده از عنوان مقدس «حزب الله» همواره به اماكن و اشخاص مختلف هجوم برده، به بهانه دفاع از انقلاب و اسلام ومبارزه با آمريكا و … هر چه دلشان خواسته كرده اند و متأسفانه نه تنها از اين حركتهاي غير قانوني و احياناً ضد ارزشهاي صريح و آشكار اسلامي جلوگيري جدي صورت نگرفته، بلكه گاهي مستقيم يا غير مستقيم اينگونه اعمال بوسيله مسئولين رسمي كشور كه بايد سخت مجري قانون باشند، توجيه شده و در نهايت لباس مشروعيت بر اندام زشت آن حركات پوشانيده شده است مانند سخن رئيس مجلس در نماز جمعه 13/8/62 تهران مبني بر اينكه ما نمي توانيم به مردم زور بگوئيم و … راستي خيلي عجيب است آيا مدافعان و معتقدان جمهوري اسلامي هر عملي انجام بدهند از هر طريقي ولو خلاف قانون خلاف شرع مانند: هجوم، زدن، فحاشي و هتاكي، اتلاف مال ديگران و … و … بخواهند مخالفان را سركوب كنند مجازند؟ آيا قانون فقط دهان بند مخالفان است؟ اگر «حزب الله» قانون شكني كرد و آبروي جمهوري اسلامي را در خطر انداخت نبايد مجازات شود و اگر جلو آنان گرفته شود و زورگوئي است؟ اگر اين زورگوئي است پس عمل آنان چه نام دارد؟ روشن است كه اصولاً انحراف و يا عدم انحراف و يا عدم انحراف در اينجا مطرح نيست، تمام سخن اين است كه جلو يك فرد متخلف و منحرف و چند نفري به نام مردم يا قانون و مقامات قانوني؟ اگر بنا شود با وجود ارگانهاي قانوني و نيروهاي انتظامي عده اي – ولو صدرصد حق باشند – بخواهند مستقيماً عمل كنند پس اين همه دستگاههاي عريض و طويل اجرائي و انتظامي براي چيست؟ اگر در همين ماجراي روز جمعه 6/8/62 در خيابان استاد مطهري، افراد غير مسئول در اين كار دخالت نمي كردند، حوادث بعدي مانند حادثه مجلس اتفاق نمي افتاد و اين همه ضايعه اخلاقي و معنوي پيش نمي آمد. از حق نبايد گذشت كه تا زماني كه در خود مجلس – محل قانونگذاري – قانون اساسي و مقررات داخلي مجلس بوسيله برخي شكسته مي شود از عده اي در خارج مجلس توقع حرمت قانون نيم توان داشت! به هر حال، نمايندگان ارجمند، مسئولين اجرائي و قضائي كشور! يكي از راهياي مشخص حفظ ثبات داخلي وامنيت و وحدت كشور، اجراي دقيق قانون واقامه قاطع عدل وداد است. با تحقق اين آرمان، آمريكا وديگر دشمناتن خارجي و داخلي انقلاب اسلامي نيز مأيوس خواهندشد در اين صورت دوستان اميدوار و دشمنان نااميد مي گردند. آيا اين حقيقت را كسي منكر است كه دشمنان هميشه با دست دوستان بي توجه يك جمعيت و يا يك انقلابي را شكست مي دهند؟